Elisée Reclus
Elisée Reclus (1830-1905) was op veel terreinen zijn tijd ver vooruit: hij was de eerste beoefenaar van het vak sociale geografie, geldt als een van de grondleggers van naturisme en vegetarisme, liep voorop bij de Commune van Parijs (1870) en propageerde de wereldtaal Esperanto.
Elisée Reclus (1830-1905) was op veel terreinen zijn tijd ver vooruit: hij was de eerste beoefenaar van het vak sociale geografie, geldt als een van de grondleggers van naturisme en vegetarisme, liep voorop bij de Commune van Parijs (1870) en propageerde de wereldtaal Esperanto.
Maar hij werd vooral bekend als anarchistisch schrijver, even invloedrijk als zijn tijdgenoot Kropotkin. Zijn magnum opus Nouvelle Géographie Universelle: la terre et les hommes kwam tot stand tussen 1876 en 1894 en is het resultaat van twintig jaar samenwerking van Reclus met andere militanten, onder wie weer Kropotkin. Het 19-delige werk is de allereerste niet-Europacentrische aardrijkskundige studie.
Federico Ferretti heeft uit briefwisselingen en andere documenten de totstandkoming van de Nouvelle Géographie gereconstrueerd. Dit onderzoek is zowel in het Frans (Paris, Editions du CTHS, 2014) als in het Italiaans (Milaan 2011) verschenen.
Dezelfde auteur gaf de briefwisseling van Reclus met diens uitgever Pierre-Jules Hetzel (1814-1886) uit: Elisée Reclus, Lettres de prison et d’exil (2012).
Het archief van Reclus is over de hele wereld verspreid geraakt, het IISG heeft een deel ervan en een microfilm van het gedeelte dat in Moskou berust. Het archief op het IISG is geraadpleegd voor de studie over de Nouvelle Géographie, evenals de archieven van Kropotkin, Domela Nieuwenhuis en anderen.
