Geschiedenis van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis

Nicolaas Wilhelmus Posthumus (1880-1960), schepper van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, speelde een grote rol in de ontwikkeling van het IISG.

Annie Adama van Scheltema-Kleefstra was de eerste bibliothecaris van het IISG in de periode voor de tweede wereldoorlog. Ze verzamelde voor het IISG veel socialistische literatuur en archieven in zowel Nederland als het buitenland.

Posthumus appelleerde aan zijn sterk historische belangstelling, met de bedoeling de bibliotheek van de joodse Bund te redden. De Lieme stelde het benodigde bedrag ter beschikking. Dit werd het begin van hun samenwerking, die in 1935 leidde tot de oprichting van het IISG.

Het heeft niet veel gescheeld of het Internationaal Instituut voor Sociale geschiedenis had Max Nettlau-Instituut geheten, naar de eerste en grootste geschiedschrijver van de geschiedenis der anarchistische beweging. Zelf moest Nettlau niets hebben van dit soort eervolle predikaten. 

De tentoonstelling Wereldverbeteraars! toont hoogtepunten uit 75 jaar verzamelen

Bibliografie van het IISG in de 20e en 21e eeuw (Update: 6 september 2017). De publicaties in deze bibliografie van de geschiedenis en activiteiten van het IISG zijn net zo divers als de activiteiten en archieven van het instituut. De titels die worden gepresenteerd (exclusief tijdschriften, series en videos) zijn afkomstig uit veel verschillende bronnen.

Auteur Huub Sanders promoveerde op de geschiedenis van het Instituut in de periode 1935 tot 1989 met zijn proefschrift Het virus der betrokkenheid. Het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis 1935-1989. 

Dit boek is het verhaal van betrokken historici en activisten, die het erfgoed van en uit de arbeidersbeweging en andere emancipatiebewegingen wilden veiligstellen en voor onderzoek beschikbaar maken.  Centraal staat de ontwikkeling van het Instituut in de richting van een steeds sterkere professionalisering. Een ontwikkeling waarin drie externe invloeden van belang waren: de politieke en maatschappelijke context; de ontwikkeling van sociale geschiedenis als academische discipline; en het institutionele en bestuurlijke kader.